Wielki Post
Bardzo ważne jest dla nas przekazywanie wiary dzieciom. Staramy się to robić w różnych formach. Wiadomo – najlepszym sposobem jest własny przykład, rozmowa, wizualizacja i śpiew. W Wielkim Poście, co piątek, o godzinie 15:15 spotykaliśmy się w kaplicy Sióstr, by wspólnie modlić się podczas Drogi Krzyżowej. Rozważania i wizualizację przygotowywały w kolejne piątki nauczycielki z dziećmi, a na zakończenie rodzice.
„Dlaczego droga krzyżowa? Dlaczego ją tak kochamy? Dlaczego pamiętamy o niej w każdy piątek Wielkiego Postu? Bo to jest droga, którą wraca dziecko do Ojca, chrześcijanin do Chrystusa.” ( ks. Jan Twardowski)
22 marca 2024 roku w naszym przedszkolu po raz kolejny odprawione zostało nabożeństwo Drogi Krzyżowej pomyślane i zorganizowane tak, aby uczestniczyli w nim rodzice dzieci. Część z nich odprawiło Misterium Męki Pańskiej wcielając się w poszczególne role, część czytając rozważania poszczególnych stacji poprzez biały ubiór i zapalone świece podkreślało światło, które Jezus przez swoją śmierć i Zmartwychwstanie przyniósł światu. Poszczególne wydarzenia opowiadane były przez słowa pieśni pasyjnych. Postaci pozostawały nieme, nie padło z ich ust żadne słowo, a jednak – jak przejmujące było to milczenie. Każde z przedstawień Drogi Krzyżowej jakie widziałam w tym przedszkolu było inne, w każdym akcent mimowolnie padał na coś innego. Dla mnie w tym roku przejmującym była scena złożenia do grobu – samotna postać Maryi, nieśmiałe i jakby wylęknione niewiasty, czekające aż wszyscy sobie pójdą, składające kwiaty, jedna po drugiej zbliżające się i odchodzące. Moment przedstawienia Zmartwychwstania i postać żołnierza podnoszącego ręce w uwielbieniu. Tego nie było w scenariuszu. Część rodziców zgłosiła się od razu, część – dopiero w piątek. Część mam była z małymi dziećmi, niektórzy rodzice przyszli, chociaż ich dzieci nie było tego dnia w przedszkolu. Niektóre dzieci przyszły, chociaż już chodzą do szkoły. To jest trud, bo przecież każdy z nas pracuje, dzieci chorują, niedługo święta. A jednak nie zabrakło ani jednej postaci. „Dzieje się wielkie Boże dzieło. Nie rozumiemy tego, a dzieją się wielkie rzeczy w Bożym świecie. Bóg daje życie nie tylko doczesne, ale i wieczne. Droga Krzyżowa uczy nas, by wierzyć i ufać Bogu pomimo braku widocznego cudu. Nawet jeżeli nam się wydaje, że Bóg nas nie wysłuchuje, On zawsze jest i sprawia cud większy od tego, o jaki prosiliśmy.” (Ks. Jan Twardowski) Iwona – mama jagody i Anielki
Zapraszam do obejrzenia zdjęć: photos.app.goo.gl/mDHmzqRajncxWQuZA
„Dlaczego droga krzyżowa? Dlaczego ją tak kochamy? Dlaczego pamiętamy o niej w każdy piątek Wielkiego Postu? Bo to jest droga, którą wraca dziecko do Ojca, chrześcijanin do Chrystusa.” ( ks. Jan Twardowski)
22 marca 2024 roku w naszym przedszkolu po raz kolejny odprawione zostało nabożeństwo Drogi Krzyżowej pomyślane i zorganizowane tak, aby uczestniczyli w nim rodzice dzieci. Część z nich odprawiło Misterium Męki Pańskiej wcielając się w poszczególne role, część czytając rozważania poszczególnych stacji poprzez biały ubiór i zapalone świece podkreślało światło, które Jezus przez swoją śmierć i Zmartwychwstanie przyniósł światu. Poszczególne wydarzenia opowiadane były przez słowa pieśni pasyjnych. Postaci pozostawały nieme, nie padło z ich ust żadne słowo, a jednak – jak przejmujące było to milczenie. Każde z przedstawień Drogi Krzyżowej jakie widziałam w tym przedszkolu było inne, w każdym akcent mimowolnie padał na coś innego. Dla mnie w tym roku przejmującym była scena złożenia do grobu – samotna postać Maryi, nieśmiałe i jakby wylęknione niewiasty, czekające aż wszyscy sobie pójdą, składające kwiaty, jedna po drugiej zbliżające się i odchodzące. Moment przedstawienia Zmartwychwstania i postać żołnierza podnoszącego ręce w uwielbieniu. Tego nie było w scenariuszu. Część rodziców zgłosiła się od razu, część – dopiero w piątek. Część mam była z małymi dziećmi, niektórzy rodzice przyszli, chociaż ich dzieci nie było tego dnia w przedszkolu. Niektóre dzieci przyszły, chociaż już chodzą do szkoły. To jest trud, bo przecież każdy z nas pracuje, dzieci chorują, niedługo święta. A jednak nie zabrakło ani jednej postaci. „Dzieje się wielkie Boże dzieło. Nie rozumiemy tego, a dzieją się wielkie rzeczy w Bożym świecie. Bóg daje życie nie tylko doczesne, ale i wieczne. Droga Krzyżowa uczy nas, by wierzyć i ufać Bogu pomimo braku widocznego cudu. Nawet jeżeli nam się wydaje, że Bóg nas nie wysłuchuje, On zawsze jest i sprawia cud większy od tego, o jaki prosiliśmy.” (Ks. Jan Twardowski) Iwona – mama jagody i Anielki
Zapraszam do obejrzenia zdjęć: photos.app.goo.gl/mDHmzqRajncxWQuZA