ochronka

W naszym przedszkolu realizujemy cykl spotkań z rodzicami, którzy opowiadają dzieciom o swoich zawodach. W ostatnich dniach odwiedzili nas tata Natalki, który opowiedział dzieciom o pracy żołnierza, min. na misji w Afryce, pokazał uposażenie żołnierza oraz przeprowadził trening sprawnościowy oraz Tata Igi – który z zawodu jest ratownikiem medycznym, przypomniał dzieciom numery alarmowe, zaprezentował wyposażenie ratownika oraz karetki, do której dzieci mogły wejść i zobaczyć wszystko z bliska, pokazał jak wezwać i udzielić pierwszej pomocy.
Dziękujemy za waszą obecność i poświęcony czas. Wielką radością było dla nas gościć Was w naszym przedszkolu.
Link – Ratownik photos.app.goo.gl/efcoRTdDSBtACXpRA Link – Żołnierz photos.app.goo.gl/ykrRKS5SfzCYasn26
Pozdrawiam Anna Kulik Nauczyciel, grupa Motylki

W sobotę 18 marca w naszej Ochronce na Woli odbyły się warsztaty dla małżonków o komunikacji w małżeństwie. Warsztaty poprowadziła pani Anna Murawska, która wcześniej gościła już w naszej ochronce i wygłosiła prelekcję na temat budowania ogniska domowego. W warsztatach wykorzystano metodę case study, którą posługuje się Akademia familijna, stowarzyszenie organizujące kursy i warsztaty dla małżonków i rodziców pragnących doskonalić swoje umiejętności wychowawcze. AW naszych warsztatach wzięło udział kilkanaście par, rodziców dzieci z ochronki. Pani Anna zaproponowała nam studium przypadku, analizę wzajemnej relacji fikcyjnego małżeństwa. Uczestnicy zapoznali się z subiektywnym spojrzeniem na sprawy swojego małżeństwa obydwu małżonków. Wspólnie pochylaliśmy się nad ustaleniem, jak każde z małżonków postrzega siebie i współmałżonka oraz ich wzajemne relacje, jak aktualnie czuje się w małżeństwie. Następnie nazywaliśmy problemy, jakie według nas występują w analizowanej rodzinie. Kolejnym krokiem było zaproponowanie rozwiązań, które mogłyby uzdrowić sytuację. W moim odczuciu ta metoda jest bardzo ciekawa i może być skuteczna, gdyż analizowany przypadek zawiera taką gamę problemów, w której może się odnaleźć każde małżeństwo. Wielkim bogactwem jest wspólnie wypracowana lista rozwiązań, które każde małżeństwo może zabrać do domu i wykorzystać dla siebie. Cenne były również krótkie wykłady pani Ani na temat komunikacji w małżeństwie i ich różnych poziomach, konieczności poznania siebie oraz małżonka z uwzględnieniem różnic płciowych, wzajemna akceptacja i szacunek oraz empatia. Na koniec warsztatów wybrzmiało, jak bardzo ważna jest w małżeństwie cierpliwość, zarówno dla współmałżonka, jak i samego siebie. W procesie zmian na lepsze trzeba poruszać się małymi krokami, pamiętając o wzajemnym docenianiu i chwaleniu. Komunikacja w małżeństwie wymaga znalezienia na nią czas, gdyż dobra komunikacja służy relacji i umacnia wzajemną miłość. Jesteśmy z mężem bardzo wdzięczni za możliwość uczestniczenia w tych warsztatach. Poznanie nowej metody na rozwiązywanie codziennych trudności ubogaciło nas i jest inspiracją do pracy nad poprawą naszej małżeńskiej komunikacji ze szczególnym uwzględnieniem punktu widzenia drugiej strony i ze świadomością, że razem prowadzimy się do świętości.

Magda i Mariusz Siedlikowie
Rodzice 6 – ga dzieci

Link do zdjęć: photos.app.goo.gl/nZshAqiAjxwNZa1Z7

W ostatni piątek 17 marca w godzinie Miłosierdzia Bożego spotkaliśmy się w
kaplicy Sióstr na wyjątkowej Drodze Krzyżowej przygotowanej przez
rodziców. Po obydwu stronach kaplicy pod poszczególnymi stacjami
ustawili się ubrani na biało rodzice prowadzący rozważania. Bardzo
wymowne teksty mówiły o poszczególnych stacjach z perspektywy dzieci i
ich przeżyć, trosk i wątpliwości. Były one przeplatane nastrojowo
dobraną muzyką. Każda stacja była również odegrana przez zespół
aktorski składający się z rodziców.
W tym Wielkim Poście podjęliśmy z mężem postanowienie, aby
naprzemiennie towarzyszyć Antosi w przeżywaniu Drogi Krzyżowej w
przedszkolu. Dla mnie ta ostatnia była szczególnie wymowna i
wzruszająca. Widok “rzeczywistego” Pana Jezusa, który tak blisko nas,
na środku kaplicy, trzykrotnie upadał pod ciężarem krzyża, pocieszał
płaczące niewiasty i ich dzieci, umierał na krzyżu, był tak
wiarygodny, że poruszał do głębi i powodował, że nie sposób było
powstrzymać łzy. Była to jedna z Dróg Krzyżowych, która na pewno na
długo zostanie w pamięci.
Szczególne słowa podziękowania należą się również rodzicom
zaangażowanym w koordynację przygotowań Drogi Krzyżowej, szczególnie
Małgosi Grudzień i Iwonie Piotrowskiej, jak również dla wszystkich
aktorów i rodziców prowadzących rozważania, za trud przygotowań i
wygospodarowanie czasu na to co ważne, czasu na to co również
pozostanie w pamięci naszych dzieci i będzie stanowiło niezwykłe
wprowadzenie do przeżywania Wielkiego Postu w przyszłości.

Z Panem Bogiem,
Anna Franczuk

17 marca 2023 roku w Kaplicy Sióstr Służebniczek na warszawskiej Woli odbyła się kolejna Droga Krzyżowa. Tym razem w rolę postaci biblijnych wcielili się rodzice.
Nasze dzieci bardzo uważnie śledziły to co działo się przy Ołtarzu.
Odgrywanie scen kolejnych stacji Drogi Krzyżowej przez rodziców budziło w małych widzach emocje: raz smutku, gdy Maryja przytulała Jezusa, innym razem ciekawości gdy żołnierze grali w kości o szaty Jezusa, jak również szczerej pięknej dziecięcej radości z Cudu Zmartwychwstania.
Wspaniałą przenośnią było zapalanie świec kolejno po odczytaniu rozważania z Drogi Krzyżowej. Na koniec zapalone świece otoczyły Jezusa granego przez Tatę Helenki Cz., który z poświęceniem i autentycznością odgrywał Główną rolę. Gdy kamień od grobu runął świece trzymane przez rodziców zostały uniesione co mocno symbolizowało Triumf Światłości.
Nie można pominąć zaangażowania innych odgrywających swoje role rodziców – Maryi, niewiastom płaczącym, Weronice, żołnierzom, Szymonowi czy Józefowi z Arymatei, składającego ciało Jezusa do grobu. Dopełnieniem całości była pięknie dobrana oprawa dźwiękowa.
Nie było to nachalne przedstawienie a jedynie inscenizacja, która pomogła wyobrazić sobie co działo się, gdy Jezus kroczył po Ziemi. Nakłaniała i dawała okazję do refleksji.
I chyba najpiękniejsze było to, że widziałam jak starsi uczestnicy Drogi Krzyżowej przeżywali te same co dzieci emocje. Taką samą wiarę i radość. Na myśl przychodzą mi słowa z książki Księdza Piotra Pawlukiewicza, które doskonale oddają to co wiara może zadziałać:
„ *Jesteście rozsądnymi ludźmi, a przecież, na litość boską, na mszy klękacie przed białym chlebkiem. (…) Potem ja z tym białym chlebkiem przechodzę przez kościół i kładę go wam na język. Wy zamykacie oczy i robicie taką poważną minę.*
*Zwariowaliście? Albo inny przykład: przynosicie swoje dzieci do kościoła, a my, księża, polewamy je wodą z buteleczki. Wy się na tę okazję odświętnie ubieracie. Co więcej, czytamy na mszach w kółko tę samą jedną książkę. Ja ją jeszcze całuję. Przecież to jest wariactwo. Totalna głupota. Warto byłoby mszę świętą zaczynać od słów: „Pan z wami, wariatami”. „I z duchem twoim, idioto”. I tu nie ma powodu do obrazy. Dobry chrześcijanin jest dla świata głupi.* „

Dziękujemy Ci Boże za Dar Wiary i pokornie prosimy o wytrwałość.
Podziękowania dla organizatorów Drogi Krzyżowej, bo nie zapominajmy, że za każdym takim spotkaniem, gdy inscenizują rodzice czy dzieci, stoją osoby, które poświęciły na to swój czas.

Szczęść Boże.
Aneta Fijałek mama Igi i Mateusza
Link do zdjęć:
photos.app.goo.gl/kYX7T8orxFv5s4xJ9
photos.app.goo.gl/ZXDAhZDjtdb3tpSEA

W Piątek 10 marca w Kaplicy Sióstr w Warszawskiej Ochronce na Woli odbyła się Droga Krzyżowa prowadzona przez dzieci z grupy starszej – Motylki.
Na Drogę Krzyżową zostały zaproszone Siostry ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Nabożeństwo oparte było na rozważaniach Z „Dzienniczka Siostry Faustyny”, które czytała Siostra Faustyniana i Pisma Świętego – czytanego przez Siostrę Różę.
Wstępem do Drogi Krzyżowej była rozmowa św. Faustyny (w rolę której wcieliła się s. Faustyniana) z Panem Jezusem ( w rolę wcielił się Wojtek), który poprosił Ją o namalowanie obrazu Miłosierdzia Bożego i ustanowienie go w Kościołach, aby dusze niedowierzające w dobroć Pana zaznały radości i ukojenia w promieniach Krwi i Wody w otwartym przez włócznię sercu Chrystusa. Jak sam powiedział:
*‘(…) miłosierdzie jest największym przymiotem Boga. Wszystkie dzieła rąk moich są ukoronowane miłosierdziem.”*
Przed rozważaniami Drogi Krzyżowej został wniesiony przez Siostrę Izaakę obraz Jezusa Miłosiernego.
Dzieci były bardzo przejęte swoimi kwestiami, starannie ubrane, nauczone perfekcyjnie swoich ról, niezwykle wiarygodnie wcieliły się we wszystkich uczestników na drodze męki Pana. Zwieńczeniem było widowiskowe pokonanie śmierci i powstanie Pana Jezusa z grobu.
O wyjątkowości tej realizacji również świadczyło tłumaczenie każdej ze stacji przez samego Pana Jezusa, którego udzielił w objawieniach wspomnianej wcześniej św. siostrze Faustynie.
Myślę, że odtworzenie męki Pana Jezusa w takiej formie jest dla dzieci ale i dla rodziców spotkaniem z wciąż żywą historią Miłości. Uczestniczenie i przeżywanie może okazać się uświadamiające i otwierające oczy duszy na miłosierdzie Chrystusa, bowiem „szczęśliwa dusza, która zrozumiała miłość serca Jezusowego.”

Ania Escorcio Cerqueira,
Mama Natalki

Zdjęcia cz.1 – drive.google.com/drive/folders/1TArKR224HkLCwSa4JZYX6VYPpertuv8g?usp=sharing Zdjęcia cz. 2 – drive.google.com/drive/folders/1HFdFzGV0LudAHzpdoSAlldpuixBYSgKt?usp=sharing

21 i 22 lutego w Warszawskiej Ochronce na Woli odbyły się warsztaty kreatywne pt. Wyprawa nad rzekę prowadzone przez p. Michała Malinowskiego z Muzeum Bajek, Baśni i Opowieści w Konstancinie we współpracy z Muzeum Jana Pawła II i Kardynała Stefana Wyszyńskiego.
Wykorzystując teatrzyk kamishibai Pan Michał opowiadał dzieciom o dzieciństwie Stefcia – Kardynała Wyszyńskiego, po rozmowie na temat teatrzyku dzieci przystąpiły do części warsztatowo – konstrukcyjnej, na którą bardzo czekały. Gospodarując drewnianymi klockami dzieci wykonały niezwykłe domki, w których zamieszkały najpiękniejsze wartości, które powinniśmy codziennie pielęgnować i chronić tj. kochająca się rodzina, pokój, bezpieczeństwo, kreatywność.
Wystarczyło dać dzieciom nieco przestrzeni, aby mogły uwierzyć w siebie i swoje możliwości w efekcie czego powstały unikatowe i wyjątkowe prace.
Dzieci wykazały się niezwykłą pomysłowością i kreatywnością podczas tworzenia swoich budowli a za każdą z nich kryła się bardzo ciekawa historia, którą dzieci chętnie opowiadały na forum grupy. Jak same mówiły największą radością było dla nich to, iż same mogły organizować swoją pracę oraz to, że nikt nie narzucał im w jaki sposób mają budować.
Oto relacje dzieci podsumowujące zajęcia:
„*Mi się tak podobało, że mogłam zrobić z drewna z różnych pomysłów razem z moją koleżanką Marysią i że mogłyśmy mieć takie fantazyjne domki” Iga*
*„Mi się najbardziej podobało, że możemy robić co chcemy i że możemy wymyślać swoje własne domki” Jaś M.*
*„Mi się podobało, że mogliśmy brać wszystkie materiały i że mogliśmy tworzyć jak chcemy” Iza*
*„Ja zbudowałam taki domek piętrowy gdzie można schować bardzo dużo wartości, np.: miłość, pokój, dobroć, dobre wychowanie i jeszcze kulturalność” Iga*
*„W moim domu można schować dużo wartości, np. wartość bawienia razem się z koleżanką, żeby się nie kłócić, kreatywność w pokoju malarskim, pomysły na różne teatrzyki w pokoju marionetek a na końcu pomysłowość budowania” Monika T.*
*„My nie lubimy robić tego co na instrukcji, co nam mówią, ty weź ten clics tak i tak a my lubimy robić tak jak chcemy (…) Musimy używać fantazję, musimy rozwijać te fantazję, my lubimy używać fantazji bo wtedy możemy rozwijać też naszą kreatywność. My nie lubimy budować z instrukcji dlatego . że wtedy gdy budujemy z instrukcji to cały czas to samo niektórzy robią, a gdy robimy sami to wymyślamy ciągle nowe rzeczy” Monika T. *
*„I my tez bardzo lubimy budować bo wtedy można zrobić jak się chce i można mieć dużo pomysłów na fantazje i można też mieć mnóstwo pomysłów, żeby np. robić zjeżdżalnię, kominek (…) Iga*
*„I też można budować ze swoich pomysłów a nie z instrukcji , lubimy wymyślać coś sami” Lila*
*„Dzieci lubią budować bez instrukcji, bo wtedy mogą się rozwijać” Iza*

Anna Kulik
Nauczyciel, grupa Motylki
Link do zdjęć: photos.app.goo.gl/ydAHwwKxyUhiwTSA8

Wielki Post to czas głębokiej refleksji nad nasza relacją z Bogiem, który jest Miłością. Jego miłość została zraniona przez nasze grzechy. Jezus na początki Wielkiego Postu daje nam trzy narzędzia, które pomagają nam owocnie przeżyć ten święty czas. Są nimi: jałmużna, modlitwa i post. Każdy z nich dotyka innej sfery naszej relacji. Jałmużna – pomaga naprawić relacje z innymi ludźmi, modlitwa – skutecznie leczy moją relację z Bogiem, a post – moją relację z samym sobą. Mamy je wykonywać wyłącznie z miłości do Boga, drugiego człowieka i do siebie. Tylko w ten sposób nasze praktyki pokutne, nabiorą właściwego sensu i osiągną swój cel.
Post musi być połączony z jałmużną i modlitwą, inaczej staje się co najwyżej dietą odchudzającą.
*Jak przeżyć z dziećmi Wielki Post?*
Rodzice, pomóżcie przeżyć Waszym dzieciom WIELKI POST. Jak dobrze się dzieci poprowadzi i właściwie to potrafią zrezygnować z ulubionej bajki, gry komputerowej, smakołyków połączonego z postem i modlitwą. Podejmą wyzwanie i dadzą radę gdy poznają sens tego wyrzeczenia. Dajmy dzieciom okazję do spełniania dobrych uczynków, uczenia ich rezygnacji z czegoś co kosztuje, co przynosi dobro. Wdrażajmy dzieci do dobrych ofiar, poświęceń coś co kosztuje. Uczmy wrażliwości na drugiego człowieka, zachęcajmy do szacunku, wdzięczności, drobnych gestów i życzliwości.
Niech od najwcześniejszych lat uczą się dzieci miłości do Jezusa i bliźniego. Niech każdy Piątek Wielkiego Postu będzie dla nas:
· dniem dziękczynienia Panu Jezusowi za Jego wielką miłość i życie które oddał za nas na krzyżu;
· dniem przeproszenia za zło, grzechy które ranią Najświętsze Serce Jezusa;

*Modlitwą, na którą zapraszamy rodziny i przyjaciół:*
· Koronka do Miłosierdzia Bożego (3 marca godz. 15.00)
· Nabożeństwa Drogi Krzyżowej ( 10 marca, 17 marca, 24 marca, 31 marca godz. 15.15)

*Od nas dorosłych zależy jak dzieci przeżyją Wielki Post. *
*P.S*
W naszej Ochronce będziemy starać się być „Świetlikami Miłosierdzia”, pomogą nam w tym opowiadania brata Tadeusza Rucińskiego oraz wybrane fragmenty Pisma Świętego:
*„Zagadka to wielka, bo jak można nazwać:*
*Serce, co nie zmęczy się kochaniem*
*I nigdy kochać nas nie przestanie.*
*Bo ono nie kochać po prostu nie może…*
*A jest to… co? MIŁOSIERDZIE BOŻE!*
*I o nim chcemy tu opowiedzieć, *
*Razem w życiu je odkrywać,*
*Nim wciąż się zdumiewać*
*I jego się uczyć jak mądrości serca.”*
*(*T. Ruciński)

Grupa Młodsza Aniołki swoimi dobrymi uczynkami będzie pomagać nieść krzyż Panu Jezusowi przyklejając kwiaty na jego drodze, grupa Starsza Motylki będzie każdego dnia z czerwonych puzzli układać swoje kochające serce rozgrzane sercem Pan Jezusa.
Link do zdjęć: photos.app.goo.gl/DRDUiULiXAXLtRuV9
s. Róża